گابریل کالدرون: مارادونا در فوتبال امروز می توانست پیروز تر باشد، شهرت، شخصیت او را عوض نکرد - بابا آب داد

به گزارش بابا آب داد، خبرگزاری خبرنگاران- سرمربی سابق پرسپولیس در مصاحبه با وب سایت پاری سن ژرمن از خاطراتش با دیگو مارادونای فقید گفت.

به گزارش بابا آب داد، گابریل کالدرون، هافبک سابق پاری سن ژرمن و تیم ملی آرژانتین که برای مدتی هم راهنمایی پرسپولیس ایران را برعهده داشت، در مورد درگذشت دیگو مارادونا، هم تیمی سابقش مصاحبه ای با وب سایت پاری سن ژرمن انجام داد. به نقل از وب سایت پاری سن ژرمن، گابریل کالدرون گفت:

همه دنیا فارغ از نژاد و ملیت، عاشق مارادونا بودند

اصلا از واکنش ها به مرگ دیگو مارادونا شگفت زده نشدم. لحظات فوق العاده ای در کنار دیگو مارادونا داشتم، از قهرمانی جوانان دنیا تا فینال جام دنیای. در تمام این سال ها عشق مردم به دیگو را می دیدم. مارادونا فردی بود که می توانست با 90 دقیقه بازی کردن، میلیون ها نفر را شاد کند. همه فارغ از ریشه و ملیت، فرهنگ و دین شان، مارادونا را دوست داشتند زیرا همه عاشق دیدن فوتبال او بودند.

تواضع مارادونا، او را نسبت به سایرین متمایز می کرد

در 19 سالگی، مارادونا کاملا برتر از سایرین بود. دیگو بازیکن متفاوتی بود و به لطف او بود که توانستیم در 1979، قهرمان جام دنیای جوانان شویم. مارادونا خاص بود و توانایی تکنیکی بالایی داشت که با همین توانایی می توانست تفاوت ها را رقم بزند اما ذهنیت و تواضع او چیزی بود که به نظرم استثنایی می آمد. با این ویژگی ها، او یک رهبر فوق العاده بود که همواره با دادن انرژی مثبت، ما را تشویق می کرد. همه می دانند که مارادونا بازیکن خوبی بود اما بالاتر از آن، او انسان خوبی بود.

مارادونا به خاطر محبوبیتش نمی توانست به سینما و رستوران برود

در جام دنیای 1990 دوره خوبی نداشتیم. در مقدماتی قدرتی به اندازه آرژانتین نداشتیم اما به لطف درخشش های او توانستیم به فینال برسیم و در آستانه فتح جام دنیای بودیم. از دهه 80 به بعد، دیگو به قدری محبوب و مشهور بود که نمی توانست زندگی عادی داشته باشد. او نمی توانست به رستوران، سینما، آرایشگاه یا هرجای دیگری برود زیرا با سیل بزرگ طرفداران روبرو می شد. در هر بازی تیم ملی آرژانتین، سی خبرنگار او را دوره می کردند. اگر من جای مارادونا بودم، نمی توانستم این حجم از شهرت و محبوبیت را مدیریت کنم. زندگی او عادی نبود.

شهرت باعث نشد مارادونا دوستانش را فراموش کند

چند سال پیش ما یکدیگر را در خاور میانه دیدیم و پس از آن در شبکه های اجتماعی با یکدیگر در تماس بودیم. اخیرا تولد 60 سالگی او را تبریک گفتم و او هم به من تولد 60 سالگی ام را تبریک گفت؛ ما فقط چند ماه با یکدیگر فرق داریم. مارادونا فارغ از دستاوردهایش، هرگز دوستانش را فراموش نمی کرد و شهرت باعث نشد شخصیت او تغییر کند.

مارادونا جاودانه است و همواره اسطوره آرژانتین می ماند

حضور در پاری سن ژرمن؟ مارادونا می توانست ستاره شهر پاریس گردد. او هر کجا که رفت، پیروز بود. به نظر من سی سال قبل، فوتبال خیلی سخت تر بود. در جام دنیای 1982، بازی ای نبود که مارادونا را نزنند. حریفان همواره او را می زدند و داوران از بازیکنان محافظت نمی کردند. اگر مارادونا در دوره کنونی بازی می کرد، خیلی راحت تر می توانست بازی کند و پیروز تر می شد. لحظه به یادماندنی من از مارادونا، لحظه قهرمانی در جام دنیای جوانان 1979 در ژاپن است. پس از سوت انتها، ما یکدیگر را در آغوش کشیدیم. هرگز این لحظه را از یاد نمی برم. مارادونا حالا ما را ترک نموده اما او جاودانه است. او همواره اسطوره آرژانتین خواهد ماند.