نیروی فضایی آمریکا لیست آذرگوی های چند دهه گذشته را منتشر کرد - بابا آب داد

به گزارش بابا آب داد، برای افزایش توان دفاع سیاره ای، نیروی فضایی آمریکا لیست آذرگوی های چند دهه گذشته را که به سراسر سیاره زمین رسیده اند، دردسترس عموم قرار داد.

اکنون با میزبانی مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا، این داده ها می توانند به وسیله جامعه علمی برای درک بهتر شیوه تجزیه سیارک ها هنگام ورود به جو زمین استفاده شوند.

طبق توافقی میان ناسا و نیروی فضایی ایالات متحده آمریکا، اجازه انتشار عمومی داده هایی که طی چند دهه به وسیله شناساگرهای دولت آمریکا درباره آذرگوی ها (شهاب های درخشان بزرگ) جمع آوری شده است، به نفع جوامع علمی و دفاع سیاره ای صادر شد.

این اقدام نتیجه همکاری میان دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا (PDCO) و نیروی فضایی آمریکا در ادامه کوشش ها برای دفاع سیاره ای است که شامل یافتن، ردیابی، معین کردن و لیست بندی اجرام نزدیک زمین (NEO) می گردد.

داده های تازه منتشر شده از اطلاعاتی درباره تغییر درخشندگی آذرگوی ها هنگام عبور از جو زمین تشکیل شده است که منحنی های نوری نامیده می شوند و می توانند توانایی فعلی جامعه دفاع سیاره ای را برای مدل سازی اثرات برخورد سیارک های بزرگ تر که روزی می تواند تهدیدی برای زمین باشد، افزایش دهند.

آذرگوی ها (Bolides) شهاب سنگ های بسیار درخشانی که حتی در نور روز هم دیده می شوند، یک پدیده عادی هستند که حدود ده ها بار در سال روی می دهند. هنگامی که سیارک هایی به سیاره ما می رسند که به مقدار ای کوچک هستند که نمی توانند به زمین برسند، اما آن قدر بزرگ هستند که بر اثر برخورد به جو منفجر می شوند.

شناساگرهای دولت آمریکا این رویدادهای برخورد جوی را شناسایی می نمایند و داده های این گلوله های آتشین، به پایگاه داده های آذرگوی مرکز مطالعات اجرام نزدیک زمین (CNEOS) آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا گزارش می شوند. این پایگاه دارای داده هایی از سال 1988 و نزدیک به هزار رویداد آذرگوی است. اکنون کارشناسان دفاع سیاره ای به داده های دقیق تری دسترسی خواهند داشت. به ویژه اطلاعات منحنی نوری که تغییرات شدید نوری را طی چند ثانیه از تجزیه یک جرم در جو ثبت می نماید.

این مجموعه داده های منحصربه فرد و غنی، به شدت مورد توجه جامعه علمی نهاده شده است، زیرا تجزیه یک شیء در جو زمین درک علمی را درباره قدرت و ترکیب جسم بر اساس ارتفاعی که در آن از هم می پاشد و مکوششی می گردد، ارائه می دهد. کل انرژی تأیید شده تقریبی و بردار سرعت پیش از ورود (جهت ورود) را هم با داده های منحنی نوری آذرگوی می توان بهتر به دست آورد.

ایندلی جانسون (Lindley Johnson) افسر دفاع سیاره ای در ناسا گفت: آرشیو رو به رشد گزارش های آذرگوی، همان طور که در وب سایت CNEOS Fireballs منتشر شده، علم را در این زمینه به اندازه قابل توجهی افزایش داده است و به استراتژی و برنامه اقدام ملی آمادگی اجرام نزدیک زمین که به وسیله کاخ سفید تأیید شده است، یاری می نماید.

او اضافه کرد: انتشار این داده های آذرگوی حوزه کلیدی دیگری از همکاری میان ناسا و نیروی فضایی آمریکا را نشان می دهد و به پیشبرد توانمندی های ما برای درک این اجرام و آمادگی برای پاسخ به خطر احتمالی برخورد اجرام نزدیک زمین، یاری می نماید.

به تازگی یک سیارک کوچک با مقدار تقریبا 2 متر، به مقدار ای کوچک که هیچ خطری برای زمین نداشت، در فضا شناسایی شد که سپس به زمین نزدیک شد و به جو زمین در جنوب غربی یان ماین (Jan Mayen) جزیره نروژ در نزدیکی 470 کیلومتری سواحل شرقی گرینلند و شمال شرقی ایسلند، برخورد کرد.

در حالی که این سیارک که EB5 2022 نامگذاری شده است، بسیار کوچک تر از اجرامی بود که ناسا وظیفه شناسایی و هشدار درباره آن ها را دارد، CNEOS همچنان اطلاعات آن را پیوسته و با پیش بینی های مکان برخورد به PDCO ناسا گزارش داد، زیرا مشاهدات جمع آوری شده تا برخورد این جرم، یک نمونه واقعی را به جامعه دفاع سیاره ای ارائه کرد تا قابلیت های ردیابی اجرام نزدیک زمین را آزمایش نمایند و اطمینان یابند که فرآیند و مدل های پیش بینی برخورد برای اطلاع رسانی به موقع و دقیق از برخورد احتمالی یک جرم بزرگ تر، در صورتی که در مسیری به سوی زمین کشف گردد، کافی هستند.

مانند دیگر رویدادهای آذرگوی، برخورد EB5 2022 به وسیله حسگرهای دولت آمریکا شناسایی و به وسیله واحدهای نیروی فضایی آمریکا گزارش شد و زمان و مکان پیش بینی شده به وسیله CNEOS را تأیید کرد و به آرشیو ناسا از این رویدادها در CNEOS JPL اضافه نموده شد.

یکی دیگر از رویدادهای آذرگوی قابل توجه در این مجموعه داده های منتشر شده مربوط به شهاب سنگی است که در 8 ژانویه 2014 میلادی (18 دی 1392 خورشیدی) شناسایی شد. این جرم از این جهت مورد توجه جامعه علمی نهاده شد که تصور می گردد به علت سرعت بالا جو زمین، می تواند منشأ میان ستاره ای داشته باشد. تجزیه وتحلیل بیشتری که تحت نظارت فرماندهی فضایی آمریکا انجام شد، برخورد با سرعت بالای جرم را تأیید کرد اما مدت کوتاه داده های جمع آوری شده در کمتر از 5 ثانیه، معین قطعی اینکه آیا منشأ آن واقعا میان ستاره ای بوده است یا خیر را سخت می نماید.

ناسا PDCO را در سال 2016 برای مدیریت کوشش های پیوسته آژانس در دفاع از سیاره ایجاد کرد. به این آژانس دستور داده شده است تا 90 درصد از اجرام نزدیک زمین بزرگ تر از 140 متر را کشف کند. این آژانس با جدیت در حال کوشش برای دستیابی به این هدف است و هم اکنون تقریبا 40 درصد از سیارک های نزدیک به زمین را که بزرگ تر از این اندازه هستند، پیدا نموده است.

عکس کاور: نمودار رویدادهای برخوردی آذرگوی در سراسر زمین

Credit: NASA/JPL-Caltech and U.S. Space Force

منبع: SciTechDaily