بوئینگ ئی7؛ هواپیمایی که جایگزین نسل قبل آواکس می گردد! - بابا آب داد

به گزارش بابا آب داد، مشهودترین تفاوت ئی-7 با هواپیمای ئی-3 نبود گنبد رادار چرخان روی هواپیما است. به جای آن، یک آنتن رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال ثابت بالای بدنه هواپیما قرار گرفته است.

بابا آب داد ؛ مجله تصویری سلاح - نیروی هوایی آمریکا قراردادی 1.2 میلیارد دلاری برای توسعه انواع نو هواپیمای کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد ئی-7 (E-7 Airborne Early Warning & Control) با شرکت بوئینگ امضا نموده است. قرار است این هواپیماها جایگزین ناوگان 31 فروندی هواپیمای ئی-3 سنتری آواکس شوند.

هواپیمای ئی-3 سنتری که بر اساس بوئینگ 707 شکل گرفته است، خدمت خود در نیروی هوایی آمریکا را در سال 1977 شروع کرد و طی جنگ سرد به بخشی مهم از ناوگان هوایی آمریکا، بریتانیا، فرانسه، ناتو و دیگران تبدیل شد. از این هواپیما به عنوان مرکز نظارت و فرماندهی هوایی برای تشخیص هواپیماهای دشمن استفاده می شد. هر فروند هواپیمای ئی-3 سنتری توانایی نظارت بر ترافیک هوایی در منطقه ای به وسعت کشور لهستان را دارد.

هواپیماهای ئی-3 سنتری برای پیشگیری از غافلگیری های ناخوشایند یاری شایانی به ناتو کردند، اما تقریبا نیم قرن بعد، این مدل دیگر منسوخ شده و طی دو دهه آینده به تدریج حذف خواهد شد. بر اساس تصمیم دولت آمریکا در سال 2018، خرید انواع هواپیمای در حال توسعه ئی-7 شروعی بر انتها دوران هواپیمای ئی-3 سنتری در نیروی هوایی آمریکا است.

آشنایی با هواپیمای جاسوسی ئی-7

هواپیمای ئی-7 در اصل در دهه 1990 برای نیروی هوایی پادشاهی استرالیا توسعه یافت که به نام ئی-7ای وج تیل (E-7A Wedgetail) شناخته می گردد. این هواپیما بر اساس بوئینگ 737 شکل گرفته و مشهودترین تفاوت آن با هواپیمای ئی-3 نبود گنبد رادار چرخان روی هواپیما است. به جای آن، یک آنتن رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال ثابت همچون باله ای بالای بدنه هواپیما واقع شده است. حسگر آرایه اسکن الکترونیکی چند منظوره نورثروپ گرومن در این بخش واقع شده است.

این رادار نو نه تنها به سبک تر کردن هواپیمای ئی-7 نسبت به مدل های پیشین یاری نموده است، بلکه رهگیری همزمان 360 درجه ای تهدیدات هوایی و دریایی را ممکن می نماید. این رادار بعلاوه فرماندهی و کنترل انعطاف پذیر نیروهای خودی در خشکی، دریا و هوا را به وسیله اتصال به شبکه برای بررسی و هدف گیری بی درنگ را ارائه می نماید. افزون بر این، طراحی نرم افزاری با معماری باز امکان ارتقا سریع همگام با پیشرفت فناوری را فراهم می نماید.

هواپیمای ئی-7 از دو پیشرانه توربوفن سی اف ام86-7بی27ای ساخت شرکت سی اف ام اینترنشنال نیرو می گیرد. فاصله دو نوک بال این هواپیما 35 متر، بیشینه وزن برخاست آن 77600 کیلوگرم است، و برد پروازی 6500 کیلومتر با سرعت کروز 853 کیلومتر بر ساعت را ارائه می نماید. ئی-7 می تواند تا 41000 پا اوج بگیرد.

داخل کابین این هواپیما فضا برای حضور دو خدمه پرواز و ایستگاه های کاری برای حداکثر 10 افسر ماموریت وجود دارد.