نقش کلیدی شهر و قلعه نورمبرگ در تاریخ آلمان - بابا آب داد

به گزارش بابا آب داد، نورمبرگ که اولین بار از آن در سال 1050 به عنوان دارایی سلطنتی در یک سند نام برده شده، نقش مهمی در سیاست های امپراطوری و سیاست های محلی پادشاهان بازی نموده است. قلعه و شهر نورمبرگ، توقفی محبوب در میانه سفرهای حکمرانان به شمار می رفت که در آنجا مجالس درباری و شوراهای امپراطوری تشکیل می شد.

برای آن که محلی مناسب مخصوص این رویدادها فراهم گردد، هوهِن استوفن ها (Hohenstaufens) یک مجموعه قلعه بر روی ارتفاعات صخره ای و بقایای سازه های قدیمی تر ساختند. این مجموعه همان چیزی است که امروزه شاهد آن هستید.

به خاطر ارتباط نزدیک به خاندان سلطنتی و موقعیت قلعه در تقاطع شاهراه های مهم، نورمبرگ خیلی زود تبدیل به مرکز تجارت، صادرات و یک بازار اقتصادی پر اهمیت شد. نامه آزادی که در سال 1219 توسط امپراطور فردریش دوم اعطا گشت، خودمختاری مدنی شهر را تقویت نموده و آن را به طور کامل از قلمرو بورگرف ها (burgrave) خارج نمود. در پایان دوره هوهن استوفن در سال 1254، اینجا تبدیل به یک شهر مستقل امپراطوری شد.

قلعه نورمبرگ در اواخر قرون وسطی

در اواخر قرون وسطی، نورمبرگ به عنوان شناخته شده ترین شهر و بهترین موقعیت در قلمرو رتبه گرفت. شهر شاهد شوراهای امپراطوری متعددی بود و در سال 1356 امپراطور چارلز چهارم آن را به عنوان جایی که هر حکمران تازه انتخاب شده باید اولین شورای امپراطوری خود را در آن برگزار کند معرفی کرد. در نتیجه نورمبرگ در کنار فرانکفورت تبدیل به مرکزی برای انتخاب حکمرانان شد.

بسیاری از امپراطوران به دفعات از این شهر بازدید نموده اند؛ شاید جالب باشد بدانید که لودویگ چهارم 74 بار و چارلز چهارم 52 بار به اینجا آمدند. البته در این مدت قلعه از اهمیت کمتری برخوردار بود. ساختمان شهرداری در سال 1340 تکمیل شد و به عنوان محلی برای برگزاری مجلس مورد استفاده قرار می گرفت. فردریش سوم و پسرش ماکسیمیلیان اول، آخرین امپراطورانی بودند که در قلعه و شهر اقامت طولانی داشته اند.

قلعه نورمبرگ در زمان پادشاهی بایرن

بعد از تجزیه امپراطوری مقدس روم در سال 1806 و پیوستن نورمبرگ به پادشاهی بایرن، دوباره به قلعه به عنوان یک بنای مهم تاریخی توجه شد. شاه لودویگ اول آن را در سال 1833 به دست معماری به نام کارل الکساندر فون هایدلوف (Carl Alexander von Heideloff) سپرد تا مجموعه را ترمیم و بازسازی نموده و آن را قابل سکونت کند. هر چند طراحی داخلی نئوگوتیک رومانتیک شروع شده توسط معمار خیلی باب طبع وی نبوده و پروژه در سال 1835 متوقف گشت. تا زمان حکومت پسر او یعنی ماکسیمیلیان دوم این اقامتگاه سلطنتی تکمیل نشد. کار نهایی اثر معماری به نام آوگوست فون فویت (August von Voit) بود که بین سال های 1851 تا 1858 به انجام رسید.

ویرانی و ساخت مجدد قلعه

در سال 1934 تحت فرمان رودولف استرر (Rudolf Esterer) پروژه حذف الحاقات نئو گوتیک با طراحی داخلی اصلی قلعه شروع شد. قلعه قرار نبود تنها به عنوان یک یادمان تاریخی مورد حفاظت قرار بگیرد، بلکه باید به نقش قدیمی خود در زندگی ملت نیز ادامه می داد. در سال 1945 تقریباً تمام قلعه ویران شد، اما بخش های مهم رومانسک و گوتیک متأخر آن جان سالم به در بردند. درست بعد از جنگ، رودولف استرر مجموعه را عیناً مانند قبل بازسازی کرد.

نمایشگاه دائمی داخل قلعه، به همراه موزه های نورمبرگ در سال 2013 مجدداً طراحی شدند. نمایش های جدید نه تنها توضیحاتی درباره عناصر و عملکرد قلعه در طول تاریخ زندگی اش را ارائه می نمایند که اطلاعاتی درباره امپراطوری مقدس روم، ملت آلمان و نقش نورمبرگ در اواخر قرون وسطی را نیز در اختیار مخاطبین قرار می دهند. این نمایشگاه ها برای بازدیدنمایندگانی از تمامی سنین جذاب خواهد بود.