دکتر در تهران داروخانه در بندرعباس - بابا آب داد

به گزارش بابا آب داد، تهران (پانا) - بسیاری از مراکز درمانی کشور با شیوع کرونا دو تجربه غنی را پشت سر گذاشتند؛ پرهیز از نسخه کاغذی و اعتماد به شبکه داخلی یا اینترانت مرکز و رو به رو شدن با نقص بزرگی به نام پرونده سلامت بیمار.

به گزارش ایران، این روزها اگر به یکی از بیمارستان ها سر زده باشید، حتماً دیده اید که بعد از معاینه، نسخه ای در اختیار شما قرار نمی گیرد و اگر بخواهید به بخش های دیگری مثل رادیولوژی یا داروخانه مراجعه کنید، کافی است نام یا کد ملی تان را بگویید و تمام؛ هم دارو حاضر است هم در بخش رادیولوژی یا حسابداری منتظر شما هستند. این شرایط فقط برای پیشگیری از انتقال ویروس یا روان سازی کارها نیست، بلکه پایه ای است برای ترمیم نقصان بزرگی به نام بی اطلاعی از سوابق بیمار.

در گزارش کرونا زندگی ام را نجات داد روزنامه ایران که 20 آبان منتشر شد، چند روایت از بیمارانی خواندید که با علائم کرونا به مراکز درمانی رفته بودند اما با آزمایش های ابتدایی تازه در جریان بیماری های زمینه ای پنهان یا بیماری های خطرناکی مثل سرطان و تالاسمی در بدن خود قرار گرفته بودند. به نظر شما تا تعیین شدن نتیجه چنین آزمایش هایی چقدر فرایند درمان عقب می افتد؟ چقدر امکان خطای پزشکی وجود دارد؟ چرا باید یک بیمار با علائم کرونا به درمانگاه برود و تازه آنجا معلوم گردد که به فشار خون یا دیابت مبتلاست، کمبود ویتامین دارد یا حساسیت دارویی؟ ما هر بار که به مراکز درمانی می رویم مثل آدمی که از کره دیگری آمده باشد، از صفر آغاز می کنیم و تا جایی که از شرایط سلامت خود یا داروهایی که مصرف می کنیم باخبر هستیم، دکتر را هم در جریان قرار می دهیم و بقیه اش را هم می سپاریم به تقدیر.

مراکز درمانی ما در اوج بحران کرونا پایه محکمی برای نسخه الکترونیک گذاشتند که نخستین گام برای تشکیل پفراینده سلامت خانواده و در گام نهایی تدوین پفراینده سلامت ملی برای پیشگیری از هدررفت هزینه و برنامه ریزی دقیق در زمینه بهداشت و سلامت جامعه است.

آبان ماه امسال مصطفی سالاری مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی در جلسه مشترکی با سازمان نظام پزشکی از تکمیل زیرساخت های نرم افزاری و سخت افزاری نسخه الکترونیک اطلاع داد و همکاری جامعه پزشکی کشور را طلبید و به بعضی مزایای این نوع نسخه نویسی مثل به روز شدن پرداخت مطالبات پزشکان و داروخانه ها از سازمان تأمین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه گر کشور اشاره نمود. پس از آن خواندیم براساس پیش نویس بودجه 1400، تا انتها شهریور سال آینده سازمان های بیمه گر باید صرفاً نسخه الکترونیکی را پذیرش نمایند. جالب است بدانید درحال حاضر گاه طلب داروخانه ها و پزشکان از سازمان های بیمه گر به دلیل سنگینی و کندی نظام اداری تا یک سال به تعویق می افتد.

با این همه نسخه الکترونیک در نخستین مرحله اجرا با معایب و مسائل بی شماری نیز دست به گریبان است درست مثل شبکه آموزش مجازی شاد که در تئوری قابل دفاع و در اجرا با کاستی های فراوانی رو به رو است. هادی یزدانی که در اصفهان طبابت می نماید، تجربه نسخه نویسی الکترونیک دارد و باوجود اعتقاد به چنین سیستمی مایل است ابتدا از معایب آن حرف بزند: جامعه پزشکی مدت هاست که با سامانه سیب یا سیستم یکپارچه بهداشت آشناست اما مدتی است که سازمان تأمین اجتماعی و سایر سازمان های بیمه گر از ما خواسته اند که نسخه کاغذی را رها کنیم و صرفاً با همین سامانه کار کنیم، اما اولین مشکل سیب این است که مثل یک پرسشنامه موارد متعدد بدون کاربردی دارد که پر کردن آنها هم موضوعیتی ندارد، هم وقت پزشک را می گیرد و مانع ارتباط مؤثر با بیمار می گردد. نخستین ارتباط یک پزشک با بیمار ارتباط چشمی است اما پزشکی که دارد نسخه الکترونیک می نویسد، مدام باید به کامپیوتر یا لپ تاپش نگاه کند و جاهای خالی را پر کند؛ پرسش هایی فانتزی که هیچ احتیاجی به آنها نیست و خروجی خاصی هم ندارد. متأسفانه نظام اداری ما از هر کار خوبی اول برای خودش خروجی می گیرد و برای خودش کار می تراشد و به فکر حساب و کتاب کارانه خودش می افتد. طراحی سامانه هم طوری است که همین معنی را می دهد یعنی من به عنوان پزشکی که مشغول معاینه بیمار هستم، باید وقت بگذارم و به سؤالاتی پاسخ بدهم که یا موضوعیت ندارد یا فقط به درد بخش اداری می خورد نه پفراینده سلامت بیمار.

وی با اشاره به مسائل سخت افزاری و نرم افزاری نسخه الکترونیک می گوید: معنی این شکل از نسخه نویسی این است که اگر من برای شما نسخه ای در تهران نوشتم بتوانید فردا در بندرعباس به داروخانه بروید و با اعلام کد ملی دارو را بگیرید یا اگر همانجا دوباره به پزشک مراجعه کردید، همکار من با وارد کردن کد ملی شما متوجه گردد که چند روز پیش با فلان علائم پیش من آمده اید و تشخیص من چه بوده و چه نسخه ای برای شما نوشته ام ، اما آیا این فرایند با ضریب نفوذ اینترنت در شهرستان های دورافتاده و روستاها شدنی است؟ فرض کنید سیستم داروخانه قطع گردد یا بیمار بدحالی را از یک بیمارستان به بیمارستان دیگری بفرستند ، آنجا بگویند ما اصلاً خبر نداریم برای چه اینجا آمده اید یا اینکه سیستم مشکل دارد یا اصلاً به هر دلیل ممکن چند روز اینترنت کند شد یا قطع شد، آن وقت تکلیف بیماری که احتیاج حیاتی به یک دارو یا رسیدگی ویژه دارد چیست؟

وی به پزشکان باسابقه حاذق و مسنی اشاره می نماید که در زمینه کار خود بسیار پیروز هستند اما سواد کامپیوتری آنها از نوه هایشان هم کمتر است و بعد به تجهیز مطب برای امکان نسخه نویسی الکترونیک می پردازد و می گوید: یکی از مسائل سیستم نسخه نویسی الکترونیک این است که نسخه موبایلی ندارد و ما مجبوریم مطب خود را با لپ تاپ و اینترنت پرسرعت و... مجهز کنیم یعنی من اگر در خیابان باشم نمی توانم برای بیماری نسخه بنویسم چون با موبایل نمی توانم این کار را بکنم. خب بنابراین تجهیز مطب به سیستم و اینترنت گران تمام می گردد و از آن طرف هم کرونا باعث شده درآمد پزشکان بشدت پایین بیاید و... که همه اینها دست به دست هم می دهد تا لااقل بخشی از جامعه پزشکی در مقابل چنین تغییری مقاومت کند.

همان طور که عنوان شد در حال حاضر چیزی به نام پفراینده پزشکی یا پفراینده سلامت وجود ندارد مگر برای بیمارانی با شرایط خاص که همان را هم باید زیر بغل بزنند و از این مرکز به مرکزی دیگر ببرند تا پزشک جدید پی به شرایط جسمانی و فرایند درمان او ببرد. نسخه الکترونیک این امکان را به ساده ترین شکل ممکن در شبکه گسترده جامعه بهداشت و درمان بایگانی می نماید و نه تنها باعث تسریع درمان و پیشگیری از خطاهای انسانی و خطاهای پزشکی می گردد بلکه ممکن است جان خانواده بیمار را هم در مواردی مثل کشف و آنالیز یک بیماری زمینه ای یا ارثی نجات دهد. در گام بعدی مدیران سلامت کشور با انبوهی از اطلاعات ذی قیمت روبرو خواهند بود که می توان بر اساس آن نسخه های ملی نوشت، برنامه ریزی دقیقی انجام داد و از هدررفت هزینه ها جلوگیری کرد. اما تنها مزیت نسخه الکترونیک به اینجا ختم نمی گردد؛ سیستم یکپارچه بهداشت و درمان کشور جلوی قاچاق دارو، امکان دور زدن سیستم توزیع دارو را خواهد گرفت و بیمارانی که به داروهای حیاتی احتیاج دارند، می توانند با خیالی آسوده تر به داروخانه مراجعه نمایند؛ چیزی که دکتر یزدانی از آن به عنوان نسخه های باارزش و گرانقیمت یاد می نماید:درحال حاضر می توان با نسخه هایی که تعیین نیست منشأ آنها کجاست، داروهای حیاتی را از داروخانه خارج کرد و به بازار سیاه فرستاد اما نسخه الکترونیک جلوی چنین فسادی را می گیرد، همان طور که تعیین می نماید یک داروخانه یا یک پزشک چقدر باید مالیات بدهد.

دز یک دارو چقدر باید باشد؟ این به شرایط پفراینده سلامت شما بستگی دارد، به چه داروهایی ممکن است حساسیت داشته باشید نیز همین طور. حالا فکر کنید نسخه یک داروی درست را با دز اشتباه به داروخانه می برید، چقدر امکان دارد داروخانه داروی اشتباهی را در اختیار شما بگذارد؟ همه این اشتباهات در سیستم نسخه کاغذی امکان پذیر است اما در نسخه الکترونیک تقریباً به صفر می رسد. دیگر نه شما احتیاجی به تمدید دفترچه دارید و نه داروخانه از خط بد پزشک خواهد نالید.